Dzieci z upośledzeniem głębokim mają takie samo prawo jak inni uczniowie do pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Powinna być ona dostosowana do potrzeb dziecka określonych w orzeczeniu poradni psychologiczno-pedagogicznej i udzielana poza limitem 10 (w przypadku indywidualnych) i 20 godzin (grupowych) zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.

Warto zaznaczyć, że prawo określa wspomniany wymiar godzinowy jako minimalny.

Wsparcie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest realizowane przez przygotowanych do tego specjalistów.

Nie zawsze będzie to osoba, która prowadzi zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, może to być logopeda lub  terapeuta integracji sensorycznej.

Moje dziecko uczestniczy w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych.

Jak uzyskać dodatkową pomoc?

Jeżeli orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych zawiera zalecenia dotyczące pomocy psychologiczno-pedagogicznej, należy zwrócić się pisemnie do dyrektora szkoły/ przedszkola/ ośrodka o bezzwłoczną ich realizację.

Jeżeli w orzeczeniu poradni nie ma wzmianki o pomocy psychologiczno-pedagogicznej, natomiast rodzic uważa, że jest ona konieczna, wówczas może pisemnie zwrócić się do dyrektora placówki o organizację takich zajęć.

W razie problemów z dostępem do pomocy psychologiczno-pedagogicznej można także złożyć wniosek w poradni o wydanie nowego orzeczeniao potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych,  z zaznaczoną  potrzebą zajęć z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, które będzie zawierało wykaz potrzebnych dziecku form wsparcia.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkołach, przedszkolach i ośrodkach jest udzielana m.in. w formie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych i specjalistycznych.

Do tych ostatnich zaliczamy: zajęcia logopedyczne, terapię ręki, fizjoterapię, terapię integracji sensorycznej i inne